این روزها یکی از مسائلی که ذهن تعداد زیادی از شهروندان ایرانزمین را مشغول و مضطرب ساخته است ویروس کرونا است. مسائل مختلفی از ابعاد گوناگون درخصوص این امر قابل بحث و بررسی است. قسمتی از امر برعهده مردم و شهروندان است که احتیاط لازم را صورت دهند. از آن جهت که هر شخص سلامت خود را از اهم مسائل میداند بهنظر میرسد این امر با ایجاد آگاهی به سادگی محقق خواهد شد. اما در نقطه مقابل دولت وجود دارد که لازم است در این امر که سلامت بسیاری از شهروندان را به خطر انداخته است، وظایفش را بهطور کامل، دقیق و شفاف انجام دهد.
????مطابق بند «ک» ماده (۸) قانون مدیریت خدمات کشوری «ارتقاء بهداشت و آموزش عمومی،کنترل و پیشگیری از بیماری ها وآفت های واگیر» از امور حاکمیتی است که مستقیما از صفر تا صد آن برعهده دولت است و دولت موظف است نسبت به آموزش عمومی و پیشگیری بیماریهای واگیر اقدامات جدی صورت دهد. اما نگرانی ایجاد شده در این روزها، «فشار روانی» خاصی را ایجاد کرده است که زندگی را برای عموم مردم حتی آنانی که مبتلا به بیماری نشدهاند تلخ میکند. کاهش این فشار روانی نیازمند «ارتقا یافتگی در شیوه عملکرد» دولت است.
????برای مثال حالت ابتدایی و غیرمطلوب آن است که مسئول مربوطه در صفحه تلویزیون ظاهر شود و تاکید کند که همه چیز را کنترل خواهد کرد و وعده دهد که «تمام تلاش» را برای این امر صورت خواهد داد. این عبارات، واژگانی «کیفی» و غیرقابل سنجشی هستند که نمیتواند برای مردم اطمینان خاطر ایجاد کند. آنچه ایجاد اطمینان میکند ملاحظه «اقدام و عمل» در صحنه زندگی مردم است.
????شاید یک مثال بتواند موضوع را روشنتر کند. میدانیم وسایل حملونقل عمومی به جهت استفاده بسیار بالای مردم از آن امکان انتقال ویروس را دارد. میلهها و دستگیرههای قطار شهری و اتوبوسهای تندرو عامل نگرانی مردم هستند. سوال اینجاست آیا سخنان کلی و کیفی همچون «انجام تمام تلاش» میتواند به نوعی به یک پیام عینی تبدیل شود؟ چگونه؟ صرفا مثالی برای ایجاد «ارتقا یافتگی رفتاری» دولت میزنم تا مسئولان مربوطه بیشتر در این خصوص فکر کنند و باب تفکر حول این موضوع باز شود و از کلیگوییهای کیفی دور شده و شیوههای بهتری را بهکار گیرند.
????برای مثال در خصوص مسئله اخیر لازم است مستمرا ابزارهای عامل انتقال ضدعفونی شود و برچسبهایی نشان دهد که «آخرین اقدام» در چه تاریخ و چه ساعتی بوده است. در کنار دریایی از پیامهای تبلیغاتی در سراسر قطار شهری اگر چشم شهروندان به چنین برچسبهایی بخورد که نشان دهد دولت آنها برایشان اقداماتی انجام داده است، میتواند در آرامش روانی آنان که این روزها بیش از پیش گرانبها شده است، موثر باشد.
????یکی از اقدامات دولت در روزهای اضطرار میتوان تجویز «دورکاری» برای کارمندان باشد. روشن است ماهیت بعضی از مشاغل بهگونهای است که به جهت مراجعه ارباب رجوع این امکان وجود ندارد. اما برخی از امور با شناسایی قبلی سازمان اداری و استخدامی میتواند چنین قابلیتی داشته باشد که برای بازهی زمانی مشخصی از طریق دورکاری به انجام امر بپردازند.
????در این صورت لازم است که این مشاغل از حالت «ساعتی» به «امتیازی» تبدیل شود. بدین معنا که «میزان کار» باید معیار قرار بگیرد و از این طریق با دورکاری به اشخاص حقوق پرداخت شود. این امر نمیتواند راهحل جامع باشد اما میتواند تا حدی از شدت فراگیری بکاهد و مجموعهای از این اقدامات که میتواند جنبههای حقوقی نیز داشته باشد به پیشگیری از این امر کمک کند.
????در هر حال نیاز است که دولت به «ظرافتها» ورود کند و حرکتهای عمیقتری صورت گیرد و رفتار دولت به تعبیری ارتقا یافتهتر باشد و از حالت بسیط و سادهانگارانه خارج شود و صرفا به اینکه «تمام تلاش» خود را انجام خواهیم داد بسنده نشود و «اقدام و عمل» طوری صورت گیرد که در این روزهای نگرانی، خاطر مردم آسودهتر باشد.
????این امر نیازمند آن است که دولت «سازمانهای مردمنهاد» ناظر به حقوق شهروندی و حقوق سلامت را همراه خود کند و از هماندیشی آنان برای شناسایی رفتارهای ارتقا یافته بهره گیرد.
متن کامل یاداشت در خبرگزاری فارس????????
http://fna.ir/dfh25z