ماه رجب، آغازی برای ورود به فضای معنوی ویژهای است که با ماههای شعبان و رمضان تکمیل میشود. این ماه فرصتی است برای تقویت رابطه انسان با خداوند و بازسازی معنوی درونی که میتواند بر رفتارهای اجتماعی و مسئولیتپذیری فردی تأثیر بگذارد. مضامین متعدد دینی ماه رجب را بستری برای آمادگی بیشتر در مسیر خودسازی و تقویت روحیه بندگی دانستهاند. این ماه، در کنار تأثیرات فردی، ظرفیتی عظیم برای بهبود حکمرانی و مدیریت جامعه بر اساس ارزشهای معنوی فراهم میآورد. ماههای عبادی نظیر رجب، شعبان و رمضان نهتنها فرصتی برای عبادت فردی، بلکه بستری برای تقویت همبستگی اجتماعی و تعهد به مسئولیتهای جمعی هستند. عباداتی نظیر روزه، استغفار و دعاهای شبانه، فرد را به تأمل و تقویت روحیه خدمت به جامعه هدایت میکند. از اینرو، حکمرانی مبتنی بر ارزشهای اسلامی باید از ظرفیت معنوی این ماهها برای تقویت پیوندهای اجتماعی و ارتقای عدالت بهرهبرداری کند. حکمرانی اسلامی در چنین ایامی، وظیفه دارد با سیاستگذاریهای هوشمندانه، به نیازهای معنوی و اخلاقی جامعه توجه بیشتری نشان دهد. ایجاد فرصتهای برابر برای مشارکت در فعالیتهای عبادی، اجتماعی و فرهنگی، نظیر برگزاری برنامههای جمعی دعا، ترویج فعالیتهای خیرخواهانه و تقویت فرهنگ تعاون، میتواند زمینهساز تقویت ارزشهای دینی و اجتماعی شود. این اقدامات نهتنها موجب افزایش انسجام اجتماعی میشود، بلکه سرمایه اجتماعی و اعتماد عمومی را نیز ارتقا میبخشد. ماه رجب و ماههای پس از آن، فرصتی برای بازاندیشی در روشهای حکمرانی است. تأکید بر عدالت اجتماعی، حمایت غیرشعاری از اقشار آسیبپذیر و کاهش شکافهای اجتماعی، از وظایف اصلی حکمرانی است که در ماههای مبارک رجب، شعبان و رمضان
میتواند تبلور بیشتری داشته باشد. بهرهگیری از ارزشهای دینی در سیاستگذاریهای کلان، بهویژه در حوزههایی مانند نظام اداری، اقتصادی و فرهنگی، میتواند پایهگذار جامعهای عادلانهتر و معنویتر باشد. رهبر انقلاب همواره بر ضرورت تقویت بُعد معنوی جامعه تأکید کردهاند. حکمرانی اسلامی باید این فرصت را غنیمت شمرده و با تقویت ظرفیتهای معنوی، به ایجاد جامعهای اخلاقمحور، عادلانه و مسئولیتپذیر کمک کند.ماه رجب آغازی برای حرکت در این مسیر است و حکمرانی صحیح میتواند این حرکت را به تحولی پایدار در ماههای شعبان و رمضان و پسازآن تبدیل کند.