نویسندگان: علی اکبری، مهدی فلاحیان، علی بهادری جهرمی.
هدف: حق بر تأمین اجتماعی از ابتدایی‌ترین حقوق بشری است که در اسناد حقوق بشری به‌عنوان نسل دوم حقوق بشر آمده است. یکی از مهم‌ترین و اساسی‌ترین موضوعات در زمان حاکمیت حکومت اسلامی چگونگی برخورد با موضوعات جدید و یافتن سابقه و به عبارت دیگر، حقیقت شرعیه یا متشرعه است. از جملۀ این مسائل مسئلۀ حق بر تأمین اجتماعی است که می‌تواند یک موضوع انسانی، حقوقی و فقهی دارای ابعاد فراوان اجتماعی و فردی در عصر حاضر باشد. هدف از پژوهش حاضر بررسی حق مردم بر تأمین اجتماعی در دولت اسلامی و مبانی حقوق بشری بر حق تأمین اجتماعی است. این اصل در قوانین داخلی کشورها نیز وارد شده است، و جمهوری اسلامی ایران نیز در قانون اساسی و قوانین عادی به این اصل مهم توجه داشته است.
روش: پژوهش حاضر با استفاده از روش توصیفی– تحلیلی و با بررسی اصل ۲۹ قانون اساسی و معاهدات حقوق بشری نگاشته شده است.
یافته‌ها و نتیجه: نتایج این مطالعه نشان می‌دهد ازآنجاکه رفاه اجتماعی نوین با هر نوع نگرش، بیش از آنکه بر گروه‌های آسیب‌دیده متمرکز باشد، اصلی‌ترین هدف خود را بر جلوگیری از گسترش آسیب و بروز موارد جدید قرار می‌دهد، این مدل مطلوب باید بتواند به‌جای آنکه فقط گروه‌های آسیب‌دیده را مدنظر قرار دهد، در همۀ سطوح موردانتظار فعالیت کند و حیطۀ عمل خود را به تمام آحاد جامعه از نظر پیشگیری از بروز آسیب‌دیدگی تعمیم دهد.
