بیانات دیروز رهبر انقلاب بار دیگر تأکید کرد که نباید موضوع غنی‌سازی را در سطح یک نزاع سیاسی تقلیل داد. غنی‌سازی عملاً به معنای امکان دسترسی ایران به فناوری هسته‌ای است؛ فناوری‌ای که نه برای تهدید، بلکه برای تضمین سلامت، انرژی و پیشرفت کشور حیاتی است. ملتی که صاحب چنین فناوری‌هایی باشد، هرگز به وابستگی و استعمار کشیده نمی‌شود.
ادعای غرب این است که چون ممکن است این فناوری روزی منحرف شود، پس بهتر است از اساس در اختیار ملت ایران نباشد. اما اگر چنین منطقی پذیرفته شود، آنگاه باید دست از هر فناوری مدرن برداشت؛ از صنایع هوایی گرفته تا علوم زیستی و حتی فناوری‌های نوین دیجیتال. پذیرش این منطق، یعنی بستن راه پیشرفت و ماندن در جایگاه مصرف‌کننده دائمی.
بالاتر از این، غنی‌سازی هسته‌ای می‌تواند به نماد یک اراده تبدیل شود؛ اراده‌ای که می‌گوید ملت ایران حق دارد خود را در فناوری‌های حساس به سطحی برساند که نیازمند هیچ قدرتی نباشد. همین منطق است که می‌تواند در آینده الهام‌بخش توسعه در دیگر حوزه‌ها باشد؛ از کشاورزی و صنعت گرفته تا دانش‌های نوین. غنی‌سازی، به معنای عام، می‌تواند الگوی ملی برای تبدیل داشته‌های خام به ارزش‌های پایدار اقتصادی و صنعتی و سیاسی و… باشد.
بدیهی است که چنین مسیری هرگز بحثی جناحی یا مقطعی نیست، بلکه مسأله بقا و آینده کشور است. سلامت نسل فردا در گرو پیشرفت های روز فناورانه پزشکی، معیشت و زندگی آنها درگرو توسعه انرژی بومی و رشد و توسعه اقتصادی و امنیت ملی هم وابسته به آن است که ایران در فناوری‌های کلیدی به خودکفایی برسد. هر عقب‌نشینی در این حوزه، در واقع واگذاری تمام آینده کشور به اراده بیگانگان خواهد بود.
از همین رو، غنی‌سازی بیش از آنکه یک موضوع فنی باشد، به پرچم استقلال و کرامت ملی و رشد و توسعه همه جانبه بدل شده است. پرچمی که اگر برافراشته بماند، هیچ قدرتی توان عقب‌نشاندن ملت ایران را نخواهد داشت.
