حقوق بین‌الملل از ضعف ضمانت اجرا رنج می‌برد؛ برخی اظهارنظرهای سیاسی این رنج را مضاعف می‌کند. یک نمونه، نامه ۱۲ سناتور تمامیت‌خواه آمریکایی که کتباً دیوان کیفری بین‌المللی و قضات‌اش را، در قبال انجام وظایف قانونی‌شان، تهدید کرده‌اند!
چند روز پیش نامه‌ای به امضای ۱۲ سناتور آمریکایی خطاب به دیوان کیفری بین‌المللی در رسانه‌ها منتشر شد که منطوق و مضمون آن این‌گونه است: در صورت صدور حکم بازداشت احتمالی علیه مقامات رژیم صهیونیستی، تحریم‌های شدیدی علیه اعضای دیوان و خانواده آن‌ها وضع خواهد شد!
فارغ از بررسی حقوقی محتوای چنین نامه‌ای، دو نکته مستخرج از آن غیرقابل اغماض است: آمریکا و غرب، حقوق بین‌الملل را درجه‌بندی‌شده پذیرفته‌اند و ابایی هم از زیرپاگذاشتن آن با دستاویزهای کاملا سیاسی ندارند.
نکته دوم این‌که، موفقیت و اثرگذاری نظام حقوق بین‌الملل نیازمند تجدیدنظر جدی هم از حیث ساختاری و هم از حیث محتوایی است.
رفتارهای خودسرانه کشورهای غربی، روند بلوغ حقوق بین‌الملل و نافذ شدن آن را کُند کرده است. یکی از نمونه‌های اجلای نگاه سیاسی و جانب‌دارانه به مقوله حقوق بشر و حتی حقوق بشردوستانه، وضعیت اخیر نسل‌کشی وحشیانه رژیم صهیونیستی، حمله به غیر نظامیان، اماکن درمانی و آموزشی، مقر نهادهایی که تحت حمایت بین‌المللی هستند یا مراکز خبری و کشتار گسترده کودکان و زنان در غزه است. این وقایع، بیش‌از هفت ماه است ناکارآمدی عملی نظام حقوق بین‌الملل را در جلوگیری از چنین فجایعی به رخ جهانیان می‌کشد و سند تاریخی روشن دیگری بر واقعیت نگاه برخی کشورهای غربی نسبت به مقوله حقوق بشر است.
